Hoşgeldin Cristian: Gözyaşı parayla satın alınamaz...

Futbol izlerim tabii, ama yorum yapacak düzeyde kesinlikle değil.
O yüzden futbol üzerine yazmak da istemem, haddimi aşmamak için.
Ama yeni transferimiz Cristian'ın takımı Corinthias'tan ayrılırken düzenlediği
basın toplantısında nasıl gözyaşı döktüğünü görünce dayanamadım.
Açıkçası içimden bir şeyler koptu gitti.
Bırakın ağlamasını, ayrılırken basın toplantısı düzenleyip tekrar döneceğim demesi
bile büyük incelik.
Bizim "Fenerbahçe'nin ruhu" bildiklerimizin ne kazıklar attığını
bizimle nasıl FİFA'lık olduklarını hatırlayınca insan karşılaştırmadan edemiyor.

Cristian'ı hiç izlemedim, bilmiyorum.
Zaten burada futbolundan değil takıma bağlılığı ve insanlığından bahsediyorum.
Parayla her oyuncuya formanızı giydirebilirsiniz.
Ama parayla yaptıramayacağınız şeyler vardır:
Mesela ayrıldığı takıma teşekkür etmek ve ardından ağlamak...

Döktüğü gözyaşları unuttuğumuz bir takım değerleri hatırlatsın diye
ve tarihe bir not düşmek, ileride de hatırlatmak için buraya aktarıyorum:



Cristian'ın söylediklerinin Türkçesi:
Öncelikle herkese teşekkür etmek istiyorum. Özellikle Corinthias'ın başarısı için
ter döken arka plandaki o kahramanlara...
Flamengo'da oynadığım dönemde beni telefonla arayan Saulo ve Mauro gibi.
Mano'ya da bana bu takımda şans tanıdığı için teşekkür ediyorum.
Ve tabii ki geride bıraktığım bütün takım arkadaşlarıma. Onları çok ama çok özleyeceğim.
İyi bir takıma gittiğime, yeni hedeflere doğru gittiğime emin olabilirsiniz.
Ama burayı da çok özleyeceğim.
Bana hep destek olan muhteşem taraftarımızı nasıl unutabilirim ki.
Gittiğim yerde başarılı ve mutlu olacağıma inanıyorum.
Dentinho, Lulinha, Souza, Diogo gibi çok değerli futbolcu arkadaşlarımdan ayrılmak
da gerçekten hüzün verici.
Ama bir gün geri geleceğim.
Corinthias formasını bir gün tekrar giyeceğime emin olabilirsiniz.

(Portekizce metni Google'la İngilizceye, sonra da kendim Türkçeye çevirdim.
O yüzden çeviride hatalar olabilir. Ama bir fikir veriyor en azından.)